Bio je pravoslavni svetitelj, prvi episkop Neokerasije Pontijske, učitelj crkve i osnivač crkve u Kapadokiji.

U episkopskoj službi istakao se kao snažna ličnost, s velikim sposobnostima za organizovanje crkvenog života, bio je i veliki podvižnik i čudotvorac. Njegovo žitije napisao je Sveti Grigorije Niški. Pripisuju mu se mnoga čuda, zbog čega je u narodu i prozvan Čudotvorac.

Kada je, pod carem, Decijem Trajanom, počelo progonstvo hrišćana, sveti Grigorije je odveo svoje vjernike u udaljenu planinu. Međutim, bili su prijavljeni progoniteljima od strane jednog “neznabožca”, te su vojnici opkolili planinu. Svetitelj je predavši upustva svom đakonu, otišao na otvoreno mjesto, podigao svoje ruke ka nebu, i počeo da se moli Bogu.

Vojnici su pretražili planinu nekoliko puta, prolazeći pored Hrišćana, ne vidjevši ih, tako da su konačno odustali u potrazi i otišli. Po povratku u grad, rekli su da na planini nema nikoga i da samo dva drveta stoje jedno naspram drugog. Neznabožac koji je izdao mjesto skrivanja Hrišćana se prvo iznenadio, a onda povjerovavši u Hrista i sam se obratio u hrišćanstvo.